ŁEJERY to teatr, który będąc syntezą wielu sztuk, dostarcza form i metod pracy wychowawczej (terapeutyczna rola teatru) i dydaktycznej (uatrakcyjnienie procesu nauczania).
ŁEJERY to łamanie stereotypów, wnoszenie w życie szkoły polotu, fantazji, nowych pomysłów programowych.
ŁEJERY to optymistyczny styl życia w gromadzie, w której jest bezpiecznie i radośnie. Ten styl życia wyznaczają kontakty ze sztuką, kultura współżycia dużych z małymi, specyficzna atmosfera i klimat zespołu.
ŁEJERY to rodzinność, to bliskie kontakty z rodzicami, by wspomagać dom w nabywaniu przez dzieci tzw. kindersztuby.
Nasza Szkoła
powstała 1 września 1990 roku na fali tworzenia się demokratycznej Polski. Rozpoczęliśmy od "Teatralnej zerówki" z siedzibą w Młodzieżowym Domu Kultury nr 2 w Poznaniu.
Głównym celem
programu autorskiego było otoczenie opieką dzieci, którym "w duszy gra", wrażliwych, pomysłowych, utalentowanych. Zamiarem pedagogicznym zaś było włączanie dzieci w różnorodny kontakt ze sztuką, traktując teatr jaako środek, sposób, metodę wzbogacającą zarówno proces wychowawczy jak i dydaktyczny.
Otwarcie się na świat sztuki i przyrody stworzyło atrakcyjne możliwości zbudowania ciekawego środowiska dziecięcego, nauczycielskiego i rodzicielskiego z dodatkiem "wzbogacaczy" - ludzi kultury i sztuki, którym bliskie są dzieci, i którzy też są bliscy dzieciom.
I tak nawiązały się bliskie kontakty z pisarzami, kompozytorami, aktorami poznańskich teatrów
i wykładowcami wyższych uczelni artystycznych. Najbliżej związaliśmy się z Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
Szkoła pod wiatrakiem
Rok 1994 był rokiem przełomu. Przestaliśmy się mieścić w skromnych lokalowych progach MDK. Głównie z tego powodu zawisło nad nami widmo likwidacji szkoły.
Podjęliśmy męską decyzję: szukamy własnego budynku szkoły! Wśród wielu rozważanych możliwości zrealizowana została najbardziej nierealna, bajkowa, szalona. Przywieźliśmy szkołę podarowaną nam przez Caritas aż z Holandii. Po wielu zawirowaniach, piętrzących się kłopotach formalno - prawnych i przede wszystkim braku pieniędzy, kilkunastoosobowa grupa rodziców, nauczycieli i robotników wyruszyła do Holandii, do małego miasteczka Mierlo, aby rozebrać podarowaną nam szkołę. Działo się to pod koniec lutego 1995 roku.
Kiedy szkoła rozłożona na kawałki, załadowana na osiemnaście tirów, przywędrowała do Polski, słoneczko uśmiechnęło się do nas po raz drugi. Miasto ofiarowało nam przepiękny teren na postawienie szkoły obok parku na Cytadeli. W lipcu 1995 roku ruszyła budowa. Wolniutko marzenia, upór i ciężka praca zaczęły się materializować. Z labiryntu fundamentów rosły pionowo konstrukcje, zapowiedź naszej szkoły. Gdy w Poznaniu furczały kilofy i betoniarki, w Warszawie na 11 piętrze bloku przy Tamce 49, furczało pióro Wandy Chotomskiej - powstawała piosenka "Szkoła pod wiatrakiem". Muzykę napisał nasz nadworny kompozytor, Mariusz Matuszewski.W lutym 1996 roku, otwierając szkołę, gromko zaśpiewaliśmy: